Θεραπεία Ιλίγγου – Βαρηκοΐας – Εμβοών
- Ενδο-Τυμπανική Έγχυση Κορτιζόνης
- Χημική Λαβυρινθεκτομή (Chemical Labyrinthectomy)
Αιφνίδια Βαρηκοΐα και Εμβοές
Νόσος Meniere
Αυτοάνοση Νόσος του Έσω Ωτός
Ενδο-Τυμπανική Έγχυση Κορτιζόνης
Η ενδοτυμπανική έγχυση είναι μια μικροεπέμβαση που πραγματοποιείται στο ιατρείο. Υπό τοπική αναισθησία και με τη χρήση ειδικού Ενδοσκοπίου Ωτός, γίνεται παρακέντηση του τυμπανικού υμένα διά λεπτής βελόνης ( ειδική βελόνα οσφυονωτιαίας παρακέντησης) και έγχυση κορτιζόνης στην τυμπανική κοιλότητα. Με την μέθοδο αυτή επιτυγχάνουμε υψηλότερη συγκέντρωση του φαρμάκου στον κοχλία, που είναι και το όργανο στόχος της θεραπείας. Χρησιμοποιείται σε ασθενείς που πάσχουν από σοβαρό ίλιγγο όπως στη νόσο του Meniere ή την Αιφνίδια Αιθουσαία Ανεπάρκεια και στην Αιφνίδια Βαρηκοΐα με Εμβοές.
Τι περιλαμβάνει η διαδικασία
Ο γιατρός μετά από ένα λεπτομερές ιστορικό και πλήρη Νευρο-Ωτολογική εξέταση με Ακοολογικό έλεγχο θα αξιολογήσει τα ευρήματα και θα προτείνει όλες τις θεραπευτικές επιλογές. Εφόσον κριθεί αναγκαίο θα προχωρήσει στην επέμβαση με τοπική αναισθησία.
Με την έγχυση της κορτιζόνης και καθώς γεμίζει με το φάρμακο η κοιλότητα του μέσου ωτός, ο ασθενής έχει για μικρό διάστημα μια αίσθηση πληρότητας στο αυτί και αίσθημα μείωσης της ακοής. Μετά την έγχυση και για να δοθεί αρκετός χρόνος να απορροφηθεί η κορτιζόνη απ’ τον λαβύρινθο, ο ασθενής μένει ξαπλωμένος για 45 λεπτά. Η διαδικασία είναι γενικά καλώς ανεκτή και δεν παρουσιάζει επιπλοκές.
Πόσες εγχύσεις Κορτιζόνης απαιτούνται
Συνήθως να απαιτούνται 3 με 5 εγχύσεις. Το μέγιστο όφελος της θεραπείας επιτυγχάνεται μετά από πολλαπλές θεραπείες επειδή η δράση της κορτιζόνης είναι σωρευτική. Το σχήμα για την Αιφνίδια Βαρηκοΐα περιλαμβάνει τη χορήγηση τριών έως πέντε εγχύσεων που χορηγούνται ανά 5 – 7 ημέρες, ενώ στη θεραπεία του ιλίγγου οι δόσεις χορηγούνται ανά μήνα.
Ενδο-Τυμπανική Έγχυση Γενταμυκίνης
Χημική Λαβυρινθεκτομή (Chemical Labyrinthectomy)
Σε ορισμένες περιπτώσεις μη ελεγχόμενου ιλίγγου ο γιατρός μπορεί να συστήσει έγχυση Γενταμυκίνης στο μέσο αυτί. Η Γενταμυκίνη είναι ένα αντιβιοτικό που έχει τοξική δράση στο Λαβύρινθο και τα κύτταρα που ρυθμίζουν την ισορροπία (Χημική Λαβυρινθεκτομή). Με την καταστροφή αυτών των κυττάρων επιτυγχάνουμε την βελτίωση των συμπτωμάτων ιλίγγου. Η Γενταμυκίνη έχει ασθενή τοξική δράση και στον Κοχλία και τα κύτταρα της ακοής. Επειδή υπάρχει πιθανότητα μόνιμης πτώσης της ακοής η έγχυση Γενταμυκίνης έχει ένδειξη κυρίως σε ασθενείς με ήδη υπάρχουσα σοβαρή απώλεια ακοής και σοβαρό ίλιγγο.
Αιφνίδια Βαρηκοΐα και Εμβοές
Αιφνίδια νευρο-αισθητήριος βαρηκοΐα (SSNHL) είναι η απότομη απώλεια της ακοής που εγκαθίσταται στιγμιαία ή εντός τριών ημερών και ορίζεται ως απώλεια 30 db σε 3 γειτονικές συχνότητες. Η αιτιολογία είναι άγνωστη στη πλειονότητα των περιστατικών (ιδιοπαθής) ενώ κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί ιογενείς λοιμώξεις και αγγειακά αίτια.
Είναι μια επείγουσα κατάσταση και απαιτεί άμεση διάγνωση και έναρξη θεραπείας
Τα συμπτώματα συνήθως είναι τυπικά, υπάρχει αιφνίδια πτώση της ακοής και εμβοές, σπανιότερα συνυπάρχουν ίλιγγος, αστάθεια, αίσθημα πληρότητας του ωτός, ωταλγία και μούδιασμα στο πρόσωπο. Η διάγνωση της αιφνίδιας πτώσης της ακοής απαιτεί πλήρη ΩΡΛ εξέταση και ακοολογικό έλεγχο και τίθεται αφού αποκλειστούν άλλες παθολογικές καταστάσεις με ανάλογη κλινική εικόνα.
Η μαγνητική τομογραφία (MRI) έσω ακουστικού πόρου και εγκεφάλου με χορήγηση σκιαγραφικού γίνεται για τον αποκλεισμό όγκου του εγκεφάλου (ακουστικού νευρίνωμα, μηνιγγίωμα), της σκλήρυνσης κατά πλάκας και του εγκεφαλικού αγγειακού έμφρακτου. Σπανιότερα θα χρειαστεί αξονική τομογραφία (CT Temporal Bones) ιδιαίτερα όταν υπάρχει ιστορικό χρόνιας μέσης ωτίτιδας και υποψία γενετικής ανωμαλίας και δυσπλασίας του ωτός.
Αιματολογικές εξετάσεις θα απαιτηθούν ανάλογα με το ιστορικό του ασθενούς. Ο συνήθης έλεγχος περιλαμβάνει γενική αίματος, ηλεκτρολύτες, αυτο-αντισώματα και ρευματοειδή παράγοντα για αυτοάνοσες παθήσεις, έλεγχος για σακχαρώδη διαβήτη και παθήσεις του θυρεοειδή, χοληστερίνη, τριγλυκερίδια και πλήρης ιολογικός έλεγχος.
Θεραπεία Αιφνίδιας Βαρηκοΐας και Εμβοών
Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει τη χορήγηση κορτιζόνης ενδοφλέβια ή από το στόμα μαζί με Ενδοτυμπανικές Εγχύσεις για διάστημα 2 εβδομάδων. Πολλοί συγγραφείς προτείνουν την ταυτόχρονη χορήγηση και αντι-ιικής αγωγή ειδικά αν η διάγνωση τεθεί σύντομα απ την έναρξη των συμπτωμάτων. Η Ενδο-Τυμπανική Έγχυση είναι μια μικροεπέμβαση κατά την οποία μια μικρή ποσότητα κορτιζόνης εισάγεται απευθείας στο μέσο αυτί. Σε ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην συντηρητική αγωγή ή υπάρχει αντένδειξη χορήγησης κορτιζόνης λόγω άλλης παθολογικής κατάστασης πραγματοποιούνται μόνο Ενδοτυμπανικές Εγχύσεις κορτιζόνης.
Η πρόγνωση της αιφνίδιας βαρηκοΐα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (ηλικία, συνυπάρχουσες παθήσεις, συχνότητες που έχουν προσβληθεί κα) κυρίως όμως από την έγκαιρη διάγνωση και έναρξη της θεραπείας με κορτιζόνη. Ο ασθενής θα πρέπει άμεσα να ξεκινήσει κορτιζόνη είτε ενδοφλέβια είτε από του στόματος σε συνδυασμό με ενδοτυμπάνικές εγχύσεις. Η ακοή συνήθως βελτιώνεται σε ποσοστό έως 70% των περιστατικών.
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες έρευνες και ειδικά όταν υπάρχει κατά τη διάγνωση μεγάλου βαθμού πτώση στην ακοή, η χορήγηση κορτιζόνης από το στόμα σε συνδυασμό με ενδοτυμπανική έγχυση υπερέχει σε θεραπευτικό αποτέλεσμα
Νόσος Menière
Η Νόσος ή Σύνδρομο Menière είναι μια πάθηση του έσω ωτός η οποία χαρακτηρίζεται επεισόδια σοβαρού ιλίγγου. Η κρίση ιλίγγου πιστεύεται ότι προκαλείται από αύξηση της πίεσης της ενδολέμφου του έσω ωτός. Η ακριβής αιτία του συνδρόμου είναι άγνωστη γι αυτό και ονομάζεται από πολλούς συγγραφείς Ιδιοπαθής Ενδολεμφικός Ύδρωπας.
Μία τυπική κρίση της νόσου Menière περιλαμβάνει αίσθημα περιστροφικού ιλίγγου, αίσθημα πληρότητας στο αυτί, πτώση της ακοής και εμβοές. Το αίσθημα περιστροφικού ιλίγγου διαρκεί από μισή έως 4 ώρες και συνοδεύεται από αστάθεια, ναυτία και εμετό. Στα αρχικά στάδια της νόσου με το πέρας της κρίσης η πτώση της ακοής αποκαθίσταται, ενώ σε πιο προχωρημένα στάδια υπάρχει μόνιμη βαρηκοΐα.
Η διάγνωση του Συνδρόμου γίνεται κλινικά από το τυπικό ιστορικό και την νευρο-ωτολογική εξέταση. Ο ακοολογικός έλεγχος συνήθως αναδεικνύει μια μόνιμη πτώση ακοής στις χαμηλές συχνότητες ή φυσιολογική ακοή. Αξονική ή Μαγνητική Τομογραφία θα χρειαστούν για τον αποκλεισμό του Ακουστικού Νευρινώματος, ενός όγκου του Αιθουσαίου Νεύρου που μπορεί να έχει παρόμοια συμπτώματα. Σπάνια απαιτούνται πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως το Βιντεο-Νυσταγμογράφημα (VNG), η Ηλεκτροκοχλιογραφία (ECoG) και η δοκιμασία προκλητών δυναμικών του εγκεφαλικού στελέχους (ABR).
Θεραπεία νόσου Menière
Η θεραπεία της νόσου του Menière περιλαμβάνει ειδική δίαιτα και φάρμακα (Διουρητικά, Κατασταλτικά του λαβυρίνθου και Στεροειδή από του στόματος). Οι Ενδοτυμπανικές Εγχύσεις Κορτιζόνης αποτελούν μια αποδεδειγμένα αποτελεσματική θεραπεία και αξιοποιείται σε περιστατικά με μη ελεγχόμενα συμπτώματα ή όταν υπάρχει αντένδειξη χορήγησης κορτιζόνης από του στόματος. Σε ασθενείς που τα συμπτώματα δεν ελέγχονται με εγχύσεις κορτιζόνης υπάρχει η επιλογή Ενδοτυμπανικής Έγχυσης Γενταμυκίνης (Χημική Λαβυρινθεκτομή).
Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει την Αιθουσαία Νευρεκτομή, την Αποσυμπίεση του Ενδολεμφικού Σάκου και την Χειρουργική Λαβυρινθεκτομή.
Αυτοάνοση Νόσος Έσω Ωτός
Αυτοάνοση Αιθουσαία Ανεπάρκεια
Η αυτοάνοση νόσος του έσω ωτός (autoimmune inner ear disease – AIED) χαρακτηρίζεται από αμφοτερόπλευρη νευρο-αισθητήρια απώλειας ακοής (SNHL) με εμβοές και κατά περίπτωση από έντονο ξαφνικό ίλιγγο με ναυτία, εμέτους και αστάθεια. Η νόσος προκαλείται από μια “ανεξέλεγκτη” απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος που λανθασμένα επιτίθεται σε φυσιολογικά κύτταρα του αιθουσο-κοχλιακού συστήματος. Η εκτιμώμενη ετήσια επίπτωση της νόσου είναι περίπου 5 περιπτώσεις ανά 100.000 και είναι πιο συχνή στις γυναίκες ηλικίας 30 έως 60 ετών.
Η διάγνωση της νόσου γίνεται κλινικά από το τυπικό ιστορικό και την νευρο-ωτολογική εξέταση. Ο ακοολογικός έλεγχος συνήθως αναδεικνύει πτώση ακοής και στα δύο αυτιά, η οποία μπορεί να είναι ασύμμετρη και να επηρεάζει διάφορες συχνότητες σε διαφορετικό βαθμό. Η εντυπωσιακή βελτίωση των συμπτωμάτων μετά από χορήγηση Κορτιζόνης ή άλλων Ανοσοκατασταλτικών παραγόντων είναι επίσης χαρακτηριστική.
Σε ποσοστό 15% -30% των ασθενών η νόσος είναι δευτερογενής και εκδηλώνεται στα πλαίσια μιας συστηματικής αυτοάνοσης πάθησης. Οι πλέον συνήθεις συστηματικές αυτοάνοσες παθήσεις με συμμετοχή του Αιθουσο-Κοχλιακού συστήματος είναι η νόσος Behçet, το σύνδρομο Cogan, η σαρκοείδωση, η αυτοάνοση θυρεοειδοπάθεια, το σύνδρομο Vogt-Koyanagi-Harada, η υποτροπιάζουσα πολυχονδρίτιδα, ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο και οι ANCA θετικές αγγειίτιδες.
Θεραπεία Αυτοάνονης Νόσου Έσω Ωτός
Η αυτοάνοση φλεγμονή των λεπτών δομών του εσωτερικού αυτιού πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και αποφασιστικά, πριν εγκατασταθεί μόνιμη βλάβη της ακοής και αιθουσαία ανεπάρκεια. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση Στεροειδών και υποστηρικτική αγωγή όταν συνυπάρχει έντονη ιλιγγική συνδρομή.
Οι Ενδοτυμπανικές Εγχύσεις Κορτιζόνης αποτελούν μια αποδεδειγμένα αποτελεσματική θεραπεία ειδικά όταν υπάρχει αντένδειξη χορήγησης κορτιζόνης από του στόματος.